Πολλές είναι και εκείνες βέβαια, που υποστηρίζουν, ότι οι γονείς δεν είναι οι κατάλληλοι για να διαβάσουν ένα παιδί. Ακούμε συχνά γονείς να λένε: «έχουμε διάβασμα», «έχουμε διαγώνισμα», «έχουμε εξετάσεις». Στην πραγματικότητα «δεν έχουμε, τα παιδιά μας έχουν».
Πολλοί παιδαγωγοί υποστηρίζουν, ότι πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά να ενεργούν μόνα τους γιατί έτσι θα γίνουν υπεύθυνα, θα μάθουν από τα λάθη τους και θα στηρίζονται αποκλειστικά στον εαυτό τους. Όταν είμαστε από πάνω τους συνεχώς αναλαμβάνουμε το ρόλο του δασκάλου με ότι αυτό συνεπάγεται. Το χειρότερο; Εκνευριζόμαστε αναπόφευκτα και αυτό επηρεάζει και τη μεταξύ μας
σχέση με τα παιδιά. Πολλές φορές άθελα μας ίσως και να τα κατευθύνουμε σε δρόμους που διαβήκαμε εμείς οι ίδιοι ή θα θέλαμε να διαβούμε.
Δεν είναι όλα τα παιδιά όμως ίδια. Δεν έχουν όλα τα παιδιά τις ίδιες μαθησιακές ικανότητες. Πρέπει να μάθουμε να αποδεχόμαστε τις ικανότητες του παιδιού μας και να μην το καταπιέζουμε.
Σημαντικός είναι και ο ρόλος του εκπαιδευτικού! Υπάρχουν δάσκαλοι που πραγματικά μπορούν να «εμπνεύσουν», να παρακινήσουν ακόμη και τα πιο αδιάφορα παιδιά. Και υπάρχουν άλλοι που απλώς διεκπεραιώνουν.
Συμβουλές παιδαγωγών προς τους γονείς:
Να αποδέχονται το παιδί τους με τις ικανότητες αλλά και με τις δυσκολίες του.
Να φροντίζουν ο χώρος που διαβάζει το παιδί να είναι καθαρός και ήσυχος.
Να αφήνουν το παιδί να ασχολείται με τις σχολικές του υποχρεώσεις και να επεμβαίνουν μόνο όταν το παιδί δυσκολεύεται
Να ελέγχουν στο τέλος αν το παιδί έχει διαβάσει.
Να έχουν υπομονή, τα παιδιά δεν χρειάζονται στο σπίτι ένα γονιό-δάσκαλο!!
Να αφήνουν το παιδί να έχει χρόνο για παιχνίδι, κάθε μέρα.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
