Ιστορική ανασκόπηση
Το σύνδρομο Asperger(Ασπεργκερ) είναι μια νευρολογική διαταραχή και ονομάστηκε έτσι από τον Βιεννέζο γιατρό Hans Asperger , ο οποίος το 1944 δημοσίευσε μια διατριβή, όπου περίγραφε ένα πρότυπο από συμπεριφορές σε μερικούς νεαρούς, οι οποίοι είχαν κανονική νοημοσύνη και γλωσσική ανάπτυξη, αλλά όμως επεδείκνυαν ανεπάρκεια στην κοινωνικότητά τους και στην επικοινωνία.
Παρά το γεγονός ότι η διατριβή δημοσιεύτηκε τη δεκαετία του ΄40, ωστόσο το 1994 το σύνδρομο Asperger προστέθηκε στο Διαγνωστικό εγχειρίδιο DSM IV και μόνο τα τελευταία χρόνια αναγνωρίζεται από τους ειδικούς και τους γονείς.
Τα άτομα με σύνδρομο Asperger παρουσιάζουν μια ποικιλία χαρακτηριστικών και η διαταραχή εκτείνεται από ελαφριά έως πολύ σοβαρή. Τα πρόσωπα με το σύνδρομο αυτό παρουσιάζουν αξιοσημείωτο έλλειμμα στις κοινωνικές δεξιότητες, δυσκολεύονται όταν συμβαίνουν αλλαγές στο περιβάλλον και προτιμούν την μονοτονία.
Συχνά δείχνουν ιδιαίτερη εμμονή σε ρουτίνες και έχουν περιορισμένα ενδιαφέροντα. Ακόμη έχουν μεγάλη δυσκολία στο να κατανοήσουν μη λεκτικά σήματα (γλώσσα του σώματος). Τα άτομα με το σύνδρομο είναι συχνά ευαίσθητα στους ήχους, στις μυρωδιές, στις γεύσεις, στα φώτα. Μπορεί να προτιμούν μαλακά ρούχα, ορισμένες τροφές και να ενοχλούνται από ήχους φώτα που κανένας άλλος δε φαίνεται να ακούει ή να βλέπει. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε, ότι ένα τέτοιο πρόσωπο εκλαμβάνει τον κόσμο πολύ διαφορετικά. Ακόμη, πολλές συμπεριφορές που φαίνονται παράξενες ή ασυνήθιστες είναι εξαιτίας διαφορών σε νευρολογική βάση και όχι αποτέλεσμα σκόπιμης αγένειας ή κακής συμπεριφοράς και πολύ περισσότερο δεν είναι αποτέλεσμα ακατάλληλης γονεϊκότητας.
Εξ ορισμού, τα άτομα με Asperger έχουν κανονικό δείκτη νοημοσύνης
και αρκετά από αυτά επιδεικνύουν εξαιρετικές δεξιότητες ή ταλέντο σε κάποια ειδική περιοχή. Εξαιτίας του υψηλού βαθμού λειτουργικότητας και της αφέλειάς τους συχνά φαίνονται ως εκκεντρικοί ή παράξενοι και εύκολα μπορεί να τους ενοχλήσουν ή να γίνουν θύματα τραμπουκισμού.
Ενώ η γλωσσική τους ανάπτυξη είναι επιφανειακά κανονική, ωστόσο υπάρχει έλλειμμα στην πρακτική χρήση της γλώσσας και στην προσωδία. Το λεξιλόγιό τους μπορεί να είναι πάρα πολύ συνηθισμένο και πλούσιο και μερικά παιδιά ακούγονται σαν μικροί καθηγητές. Παρόλα αυτά όμως τα άτομα με Άσπεργκερ γίνονται εξαιρετικά κυριολεκτικοί και έχουν δυσκολία στο να χρησιμοποιήσουν την γλώσσα σε κοινωνικό πλαίσιο δηλ. επικοινωνιακά.
Προς το παρόν γίνεται μια μεγάλη συζήτηση για το που ακριβώς ανήκει το σύνδρομο Asperger. Τώρα περιγράφεται ως διαταραχή του αυτιστικού φάσματος και η Uta Frith στο βιβλίο της«Αυτισμός και σύνδρομο Άσπεργκερ» αναφέρεται στα άτομα με το σύνδρομο ότι «έχουν μια σταγόνα από αυτισμό». Μερικοί ειδικοί πιστεύουν ότι είναι το ίδιο, όπως ο Αυτισμός Υψηλής Λειτουργικότητας, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι περιγράφεται καλύτερα ως μη Λεκτική Μαθησιακή Δυσκολία.
Πάντως, υπάρχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την Διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή, μη προσδιοριζόμενη αλλιώς, (PDD-NOS Pervasive Developmental Disorder; Not otherwise specified), με τον Αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας,( HFA- High Functioning Autism), και την μη λεκτική μαθησιακή δυσκολία, ( NLD- Nonverbal Learning Disorder) και αυτό επειδή το σύνδρομο Άσπεργκερ ήταν ουσιαστικά άγνωστο (ως διαγνωστική κατηγορία) μέχρι πριν μερικά χρόνια και πολλοί είχαν μια μη πλήρη διάγνωση ή παρέμεναν αδιάγνωστοι.
Για παράδειγμα, δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο για ένα παιδί, που αρχικά διαγνώστηκε με Διάσπαση Προσοχής, ( ADD) ή με Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-Υπερκινητικότητα,(ADHD), να διαγνώστηκε αργότερα ως έχοντας το σύνδρομο Άσπεργκερ.
Επιπρόσθετα, πολλά παιδιά που αρχικά διαγνώστηκαν με Αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας ή με διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή-μη προσδιοριζόμενη αλλιώς, τώρα έχουν λάβει «σύνδρομο Asperger» ως διάγνωση και ακόμη παιδιά που διαγνώστηκαν με το σύνδομο τώρα έχουν και τη διάγνωση «σύνδρομο Asperger» αλλά και τη διάγνωση «αυτισμός υψηλής λειτουργικότητας»
Πηγή: http://www.focusonchild.gr/asperger.html
